اندازه گیری فقر در استان سرسبز مازندران

     فقر پدیده ای چند بعدی است. اندیشمندان زوایای مختلف آن را بررسی کردند و دولت ها و مردم و مجامع جهانی در جهت کاهش و زدودن این لکه‌ی زشت از زندگی محرومان اقدامات فراوانی در دستور کار خود قرار داده اند. سنگ بنای اصلی در طرّاحی شاخص های اندازه گیری فقر، خط  فقر است. در این تحقیق وضعیت استان مازندران از جهات عوامل مؤثر بر سطح زندگی مردم مانند آموزش، بهداشت و تأمین اجتماعی در دوره‌ی زمانی 1363-1384 مورد بررسی قرار گرفت. سپس خط فقر با انجام سیستم مخارج خطی پویا برای مناطق شهری استان از روش معادلات به ظاهر نامرتبط تکراری (ISUR) برآورد گردید و براساس آن شاخص های فقر محاسبه شد. نتایج نشان می دهد که در طول دوره‌ی مطالعه 48 درصد جمعیت استان به طور  متوسط زیر خط فقر قرار دارند و پرکردن شکاف فقر مستلزم پرداخت 44درصد خط فقر به طور متوسط به هر فرد است. روند شاخص سرشمار و شکاف  فقر بیان کننده‌ی این واقعیت است که نسبت افراد فقیر به کل جمعیت استان و هم‌چنین شدّت فقر در استان رو به کاهش بوده است. این تحقیق می تواند واقعیت موجود استان حاصلخیز مازندران را برای سیاست‌گذاران ملی و استانی روشن کند.